Ushuaia

Op 19 januari vliegen we in anderhalf uur vanuit El Calafate naar Ushuaia op Vuurland. Die middag bezoeken we met een lokale gids Parque Nacional Tierra del Fuego. We zien hier, vanuit het park, de Andes weer. Die hier niet, zoals in Bariloche en El Calafate, van noord naar zuid loopt, maar van west naar oost. Tijdens de wandeling ontmoeten we een Magellaan gans familie. De gids vertelt met veel respect over de oorspronkelijk bevolking van Vuurland: de Yamana. Deze mensen leefden hier vrijwel naakt. Terwijl de gemiddelde temperatuur in de zomer tien graden is. Een groot deel van de tijd brachten ze door in kano’s op zee. Omdat het in die tijd erg veel werk was om vuur te maken, namen ze zelfs hun vuren mee in de kano. Aan deze vuren op zee dankt Vuurland zijn naam. Toen de Spaanse ontdekkingsreiziger, Magellaan, in 1520, in de mist de talloze vuren zag, noemde hij het eiland Vuurland.

Vuurland is voor de helft van Chili. Je moet de Straat van Magellaan oversteken en door Chili heen om over land in Ushuaia te komen. Magellaan had geluk toen hij de straat van Magellaan ontdekte. De wind stond gunstig om de zeer smalle doorgang naar de Pacific, de Stille Oceaan, te bevaren. Bijna honderd jaar later ronden de Nederlanders Schouten en le Maire in 1616 de iets zuidelijker gelegen Kaap Hoorn. De Kaap werd genoemd naar de geboorteplaats van Schouten. Deze nieuwe route naar het Verre Oosten had als voordeel dat er veel meer manoeuvreerruimte was dan in de Straat van Magellaan. Dit voordeel bleek echter over het algemeen niet op te wegen tegen de slechte omstandigheden: veel wind en hoge golven.
Ushuaia is de meest zuidelijke stad ter wereld en ligt op de vierenvijftigste breedtegraad. Kaap Hoorn ligt op een vrijwel onbewoond eiland ten zuiden van Vuurland op breedtegraad zesenvijftig. Ter vergelijking: Amsterdam ligt op tweeënvijftig graden noorderbreedte en Oslo op negenenvijftig. Europa dank zijn veel gunstiger klimaat aan de warme golfstroom vanuit de Caraïben. Vuurland zucht onder de koude golfstroom vanuit Antarctica. Het regent hier normaal gesproken iedere dag.
Van 1896 tot 1947 was Vuurland een strafkolonie net zoals Australië ooit was. We bezoeken het museum in het voormalige gevangenis complex.

De volgende dag maken we een prachtige boottocht over het Beagle kanaal aan de zuidkant van Vuurland. Aan de overkant zien we Chili. Aan Argentijnse kant een eiland vol aalscholvers, een eiland vol zeeleeuwen, Magellaan pinguïns en als knaller de rug van een water spuitende walvis. Ook zien we de door Jules Verne genoemde vuurtoren aan het einde van de wereld.
Om deze nu al geslaagde dag compleet te maken gaan we die avond ook nog op zoek naar bevers. Bevers zijn in 1940 op Vuurland uitgezet ten behoeve van de pelsproductie. Nu zijn ze een plaag. We lopen, achter een gids, in de schemering, door een bijzonder landschap. We zien de territoria van drie beverfamilies, die grote dammen hebben gebouwd in de rivier. Geen wonder dat de bevers een plaag zijn. Ze richten een enorme ravage aan. Als extraatje zien we als we teruglopen nog vijf zwartmasker ibissen in een boom zitten. ©

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•