Na de bergen van Como, de heuvels van Lombardije nu het Nederlands aandoende vlakke land van Treviso. Villa Lupis is een grote villa van drie verdiepingen in die typisch Italiaanse okerkleur met heel veel relatief kleine raampjes en een bogengalerij met hier en daar een muurschildering. Het wordt veel gebruikt als trouwlocatie. Alles is romantisch. De tuin met doorkijkjes, fonteinen, beelden, gedecoreerde betonnen bakken met fleurige eenjarige en overal zitjes met een ijzeren tafeltje en stoeltjes. ’s Avonds worden rond het terras waar we eten honderden in de bomen gehangen theelichtjes in lantaarntjes aangestoken. Het hotel en de kamer zijn klassiek ingericht. Onze kamer ligt op de derde verdieping onder de balken. De gordijnen en de bekleding van de stoelen hebben een bloemmotief. Minpunt: het sanitair is wat gedateerd, het lekt en er komt zelden warm water uit de kraan. Maar het is warm weer, dus een kniesoor die daar op let.
Na een dagje in de tuin aan het zwembad gaan we naar Venetië. Ja, ook wij hadden zo onze bedenkingen. Het zal wel erg druk en warm zijn. Maar nu hebben we de kans. Voor vijf euro zijn we in drie kwartier met de trein in hartje Venetië. Dus we gaan. De drukte en warmte valt heel erg mee. De enige plaats waar het echt druk is, is het beroemde San Marcoplein. Ik vind Venetië heel bijzonder, prachtig, prachtig, prachtig. Helemaal autovrij. Een groot openluchtmuseum. Onmogelijk om te beschrijven. Alle foto’s die we tot nu toe gemaakt hebben kunnen in de prullenmand. Ze vallen volledig in het niet bij Venetië. ©
