Gisteravond ben ik al bij Armenië in slaap gevallen. Ik ben al een paar dagen terug in Nederland maar val nog steeds om negen uur op de bank in slaap. Ik slaap normaal niet buiten bad of bed. Nog steeds een beetje last van jetlag denk ik. Maar ‘we’ zijn door, las ik vanochtend in de krant . We is, als je in het buitenland verblijft, belangrijker.
Een paar weken geleden op onze vaste vrijdagavond bij The Fat Duck, zien we, op één van de vele tv’s die ophangen, de aankondiging van de Eurovision song contest voorbijkomen. Thuis in Guelph kijken we nooit naar de Canadese tv, altijd Nederlandse programma’s of Netflix, dus we wisten niet dat het songfestival ook in Canada populair is. We verheugen ons op een zaterdagnamiddag tv kijken en daarmee wat ’time the killen’, zoals we dat noemen. Weer eens iets anders dan Formule I of wielrennen op zaterdag- en zondagochtend. Na even rekenen blijkt dat we 18 mei net terug zijn in Nederland. Dan gaan we echt niet kijken. Op zaterdagavond in Nederland hebben we wel iets beters te doen.©