Terwijl Max Verstappen afgelopen zondag de Grand Prix van Duitsland op de Hockenheimring aan het winnen is, bedenk ik wat we die middag kunnen doen. Ik ontdek dat er vlak bij Guelph een fietspad is aangelegd over het traject van een voormalige spoorlijn. Net zoiets als destijds in Port Elgin. Dat moet vlak zijn! Zoals jullie weten wordt ik al chagrijnig als ik een viaduct moet op fietsen, dus ik vind fietsen in Canada, met al die heuvels, over het algemeen niet leuk. Nog afgezien van het veiligheidsaspect. Er zijn bijna geen fietspaden, dus je fietst bijna altijd naast de langsrazende auto’s.
Na de huldiging van Max, gooit J. de fietsen in de auto en rijden we de twintig kilometer dwars door Guelph naar het startpunt in Ariss. Een klein gehucht vijf kilometer ten noorden van Guelph. Het traject, The Kissing Bridge Trailway, is de eerste vijfenveertig kilometer van een gravel pad van honderdvierentwintig kilometer naar Goderich aan Lake Huron met halverwege de West Montrose Kissing Bridge, de laatste overdekte brug van Ontario.
Ondanks dat het een heel lange trail is, rijden we na een klein uur het struikgewas in. Het traject lijkt hier te stoppen? Deze escapade in het lange gras en bosjes levert mij onmiddellijk een aantal insectenbeten op. Terwijl ik me voor aanvang van de rit dik heb ingespoten met Deet. En of dat niet genoeg is loopt, als ik weer opstap om terug te rijden, mijn ketting van de achterste tandwielen. Tot nu namen we, als we op pad gingen op onze tweedehands fietsen, altijd gereedschap mee. Daar hebben we nu natuurlijk niet aan gedacht. Na veel zweet en papierenzakdoeken, om de handen nog enigszins schoon te houden, lukt het J. om de ketting er weer op te krijgen. En na wat heen en weer rijden ontdekken we dat we om de trail te vervolgen met de fiets op de rug een hoge steile trap naar een viaduct op moeten en de snelweg moeten oversteken. Ik had het kunnen weten. Een fietstocht in Canada is nooit helemaal vlak en zonder gevaar.
Na nog honderd meter langs de snelweg en daarna een klein stukje bergaf langs de rivier bereiken we de Kissing Bridge. Een schattig overdekt bruggetje op een mooi plekje. We besluiten dat dit ons eindpunt is. Toen we vertrokken was het vijfentwintig graden en bewolkt. Nu schijnt de zon en is het WARM. En natuurlijk weer nergens een mogelijkheid om iets te nuttigen. Nadat we de trap weer afgeworsteld zijn, fietsen we terug over het rustige fietspad omzoomd door bomen. Dwars door een landbouw gebied. Met traditionele Canadese boerderijen en akkers waarop de mais al hoog staat en de tarwe geel. Het is, buiten de obstakels, een prachtige route.©
