Onrustig

Deze tweede keer dat we dit jaar in Guelph zijn ben ik erg onrustig. Het wordt tijd om knopen door te hakken. Er lopen een aantal zaken naast elkaar.
Ten eerste mijn wens om meer tijd voor me zelf te hebben. Om mee te reizen naar Canada, om samen leuke dingen te doen, hobby’s op te pakken, meer te bewegen en meer tijd buiten door te brengen.
Ten tweede voelen de huidige ontwikkelingen op mijn werk voor mij niet goed. En de twee audits, die ik per se zelf goed wilde afronden, zijn achter de rug. Voor de kenners: NEN 7510 in december en ISO 15189 in maart.
Nu is het tijd om mijn werkgever te vertellen dat we niet samen verder gaan.
Het is me duidelijk dat ik niet verder kan in mijn huidige baan. Omdat ik zelf baas wil zijn over mijn tijd is een andere vaste baan ook geen optie. Maar wat dan? Werk maakt me niet alleen zelfstandig. Het geeft ook eigenwaarde, structuur, voldoening. Het maakt dat ik een eigen verhaal te vertellen heb.
Misschien kan ik mijn eigen adviesbureautje nieuw leven in blazen. In 2013 begon ik, naast mijn baan, een eigen bedrijfje dat adviseert op het gebied van kwaliteit. Ook toen al vanuit de wens om op den duur zelf mijn tijd in te kunnen delen. Het idee was toen om het adviesbureau langzaam op te bouwen en mijn vaste baan af te bouwen. Al vrij snel na de opstart van mijn bureautje eiste mijn vaste baan, door verschillende oorzaken, zo veel tijd en energie, dat de combinatie met een eigen bedrijf onmogelijk was. Dat is zo gebleven tot vandaag de dag. Van verder uitbouwen is het nooit gekomen. Mijn bedrijf staat nu al jaren in de wacht. Ik moet maar eens gaan bedenken wat ik daarmee zou kunnen en willen doen. ©