Hak heeft een klant minder

Toen we aan ons Canadese avontuur begonnen kon ik niet koken. J. kookte altijd. Als ik alleen thuis was at ik alleen maar boterhammen met (pinda)kaas. Incidenteel bakte ik een eitje met, voor de broodnodige vitamientjes, een tomaatje. En bij hoge uitzondering kocht ik een potje spinazie of rode kool van Hak. Waar ik dan, als culinair hoogstandje, een zakje aardappelpuree doorheen roerde. Terugkijkend was het een kwestie van geen tijd aan willen besteden. De periodes dat we in Canada zijn heb ik meestal wel wat tijd over.
Ik loop dan aan het eind van de middag op mijn gemak naar de buurtsuper en kies wat we eten die avond. Zoals al eerder gezegd Hak bestaat hier niet. Dat is alleen te koop bij de Dutch Toko, Downtown.
In de buurtsuper is de keuze aan voorgesneden groenten beperkt. Terwijl er een overvloed aan allerlei soorten van mooie verse groenten te koop is. En wat ook fijn is, er is een grote verse visafdeling. Ik ben niet zo van het vlees, maar ook daarin is volop keuze. In Nederland eten we nooit gekookte aardappelen. In Canada wel, daar heb ik de zoete aardappel ontdekt.
Als ik terugkom met de boodschappen wacht ik niet op de kok, maar begin met het snijden van de groenten en kook ook regelmatig zelf. En de laatste tijd niet onverdienstelijk, al zeg ik het zelf.
Zelfs als ik in Nederland alleen thuis ben kook ik nu vaak voor me zelf. Ik ben een soort van verslaafd geraakt aan verse groenten. Hak heeft een goede klant minder.
Alleen als ik lange dagen op pad ben voor werk verval ik meteen weer in mijn oude patroon van boterhammen met pindakaas als diner. ©