Sinds vrijdag is het mooi weer. De temperatuur ligt rond het vriespunt en de zon schijnt. We lopen op zaterdag door het bos naar de Stone Road Mall. Onderweg komen we in het bos een langlaufer tegen. Een eindje verderop, als we aan de rand van het park zijn, zien we in de achtertuin van een huis twee vaders met hun zonen ijshockey spelen op wat naar ik aanneem in de zomer een zwembad is. Bijna terug thuis is een buurman, in een T-shirt, zijn oprit sneeuwvrij aan het maken. Wij hebben het helemaal niet te warm met ons dikke winterjas aan. De buurman roept: ‘Are jou enjoying the weather? Finally’. Het komt uit mijn tenen als ik antwoord: ‘Finally’.
Zondag is het weer mis. Het is nog steeds rond het vriespunt maar het regent. Met een hoge rug wachten we op de bus, die ons Downtown brengt. Vandaag niets om jaloers op te zijn. In Nederland stormt het. We kregen net bericht van de buren dat er daar een paar van onze dakpannen zijn gesneuveld. Ik zeur in mijn blogs best wel vaak over het weer hier in Guelph. Daar stop ik nu mee. Het is tijd om de conclusie te trekken dat ik het Nederlandse klimaat prettiger vind.
We zagen zondag overigens een hele goede film bij de Bookshelf Cinema: Green Book. De film is om te lachen, ontroerend en soms schokkend. Hij gaat over een Italiaans Amerikaanse uitsmijter, die een Afro Amerikaanse musicus rondrijdt in het Zuiden van Amerika in de jaren zestig. Hij won recent drie Oscars. Voor beste film, beste scenario en beste bijrol. ©