Québec is de enige volledig Frans sprekende provincie van Canada. De stad Québec is de hoofdstad, maar Montreal is, met 1,7 miljoen inwoners, de grootste stad van de provincie en na Toronto, met bijna drie miljoen inwoners, de tweede stad van Canada. Montreal is, na Parijs, de tweede grootste Franssprekende stad van de wereld.
Québec is ‘ontdekt’ door de Fransen en in 1757 overgedragen aan de Britten. Nog steeds willen veel inwoners onafhankelijkheid. Twee referenda in 1980 en in 1995 zijn steeds met een krappe meerderheid afgewezen. Sinds 2006 is Québec een aparte natie binnen Canada.
Het is overigens totaal geen probleem als je geen Frans spreekt. Beter gezegd hun Frans, want dat is toch anders dan wat ze in Frankrijk spreken. Net zoals het Nederlands in Zuid-Afrika anders is dan wat wij gebruiken. In Montreal schakelt iedereen, die merkt dat je aarzelt bij een in het Frans gestelde vraag, moeiteloos over op Engels. Het is geen Brussel waar je zonder Frans niet ver komt.
Er was ons verteld dat Montreal een multiculturele Europees aandoende stad is. Wij herkennen dat niet zo. Het doet mij eerder denken aan New York. Veel hoogbouw, een groot park, veel musea en uitgaansgelegenheid. Het lijkt mij wel een relaxte stad.
Ik had best langer willen blijven.
- Om wat van die musea te bezoeken
- Een boottocht te maken naar Parc des Iles.
- Mont Royal te beklimmen vanuit de stad en niet zoals wij deden alleen de laatste 1,5 km vanuit het uitkijkpunt bij Chalet du Mont Royal naar La Croix op de top van deze 250 meter hoge ‘berg’, middenin het grote stadspark.
- Om de Basilique Notre Dame binnen te gaan. Als wij er aankomen is een trouwerij bezig. Een kerk binnengaan, terwijl een gewone mis bezig is, blijkt geen probleem. In twee van de drie kerken die we bezoeken schuiven we, net als andere toeristen, voorzichtig achterin de kerk binnen als op dat moment een mis gegeven wordt voor een handvol gelovigen. Het overgrote deel van de kerken in Montreal is, dankzij de Fransen, katholiek. In tegenstelling tot Ontario daar heb je o.a. ook protestanten, anglicanen, presbyterianen, lutheranen en baptisten. Er is veel hout gebruikt in de katholieken kerken die wij binnenlopen. In de laatste die wij zien, Saint Patrick’s Basilica, is zelfs het marmer en goud van hout. Hout is natuurlijk in overvloed voorhanden in Canada.
Wat doen we dan wel.
- We lopen door de hoofdstraat van de oude binnenstad. De oude binnenstad is overigens niet veel groter dan die ene straat. Dit is samen met kerken het enige ‘oude’ in Montreal. En oud is dan niet ouder dan tweehonderd jaar. In de jaren zestig is veel gesloopt en vervangen door nieuwbouw. De vele ‘oude’ kerken worden omgeven door hoogbouw met veel glas.
- We wandelen door Rue Ste-Cathérine, dé winkelstraat van Montreal. Zelfs Hudson’s Bay is hier Frans, La Baie.
- We schuiven in Quartier Latin even aan bij het optreden van een Spaanstalige band, die op een plein speelt.
- We drinken wat op het binnenplein van een café in Le Village.
- We eten in Quartier Chinois.
- We zien Oratore St-Joseph, een heiligdom voor bedevaartgangers.
- We dalen af naar Ville Souterraine. Een complete stad onder de grond. In de winter ontmoeten de Montrealers elkaar hier om te winkelen en uit te gaan. Alles is te bereiken via de metro. In de winter, bij min twintig, hebben veel Montrealers geen jas nodig om naar hun werk of uit te gaan. Vanuit hun flat kunnen ze vaak meteen ondergronds.
Als we op weg gaan terug naar Guelph, blijkt er een enorme Dtour te zijn in de stad. Daar weet de TomTom geen raad mee. Dat betekent eerst wat rondjes rijden.
Moeten we naar het westen of naar het oosten? We moeten naar het westen. Wat is west in het Frans? Est of Ouest? Ik, de manuele routeplanner, weet het niet. Toch, op de valreep, nog lastig dat Frans. Het is Ouest.
Als dat duidelijk is kunnen we de op borden aangeven ‘Dtour Ouest’ volgen en zijn dan toch nog redelijk snel op de snelweg 401 voor de 600 km recht toe recht aan naar Guelph. Zelfs de snelweg route is mooi, die loopt door een eindeloos heuvelachtig landschap met bossen. ©