Een lesje nederigheid

We gaan een weekendje skiën in Holiday Valley bij Ellicotville in de staat New York, USA. Het zou ongeveer twee en een half uur rijden moeten zijn. We gaan bij de Niagara Falls de Piece Bridge over naar Buffalo in de USA. Voor we de grens over gaan, gaan we nog even naar de Duty Free Shop. Bij het afrekenen moeten we het kenteken van de auto opgeven.
Als we bij de grens komen lijkt het daar een beetje op de in- of uitgang van een Franse tolweg. Heel veel van die kleine hokjes naast elkaar met daarvoor lange rijen met auto’s. Als we aan de beurt zijn geven we onze paspoorten.
We treffen een douanier die denkt dat we doof zijn. Terwijl hij in zijn hokje blijft zitten, schreeuwt hij  J. allerlei vragen toe. Waar we heen gaan, voor hoe lang en waarom. Hij schreeuwt dat het achterraampje open moet. Hij wil de auto in kijken. Daar ligt de tas van de Duty Free Shop. Is ons kenteken doorgegeven?  Hij schreeuwt naar J., alsof ik niet kan praten: ‘Is she your wife?’. Het blijkt dat ik een nieuwe stempel in mijn paspoort nodig heb om de grens over te kunnen. De stempel, die ik kreeg bij mijn vorige trip naar de USA, is verlopen. J. moet zijn alarmlichten aanzetten en we moeten naar ‘Door 2′ rijden, waar we onze paspoorten terug zullen krijgen. Om bij Door 2 te komen rijden we tussen twee politieauto’s door. De douaniers, die daar staan, schreeuwen ons nogmaals toe dat we naar Door 2 moeten. Naast Door 2, is er ook nog een Door 3, gek genoeg geen Door 1. Achter Door 2 is een kantoor. Bij de ingang staat een norse douanier, die ons zegt te gaan zitten tot onze naam wordt omgeroepen. Het duurt bijna een uur voor we aan de beurt zijn, terwijl het toch echt niet zo heel druk is en er volop douaniers aanwezig zijn. Het lijkt wel een lesje nederigheid. Als we aan de beurt zijn, treffen we deze keer een redelijk vriendelijk vrouw. Ze stelt ongeveer dezelfde vragen als de eerste douanier. Maar ik krijg mijn stempel en mag, of liever gezegd moet, zes dollar afrekenen.
Meteen nadat we Buffalo zijn gepasseerd is het landschap totaal anders dan in Ontario. We rijden door een heuvelachtig landschap met bossen. Geen landbouw of weilanden, geen huizen. Hier ligt bijna een halve meter sneeuw, terwijl aan de andere kant van de brug over Lake Erie bijna niets lag.  En het is erg rustig op de weg. Uiteindelijk doen we er, inclusief oponthoud aan de grens, bijna vier uur over om op de plaats van bestemming te komen. ©