De vrouw van een Canadese collega van J. zei tegen me: ‘You can get your liquorice in the Dutch Toko.’ Ze had waarschijnlijk het idee dat Nederlanders niet zonder drop kunnen. Ik ben wel benieuwd wat er verder te koop is in de Dutch Toko. Vandaag ga ik erheen. Met de bus. Het is in het centrum en dat is echt te ver om te lopen. Openbaar vervoer is voor mij op zich al een belevenis. In Nederland ga ik een enkele keer met de trein, maar nooit met de bus. Ik doe eerst wat vooronderzoek op internet. Ik bepaal de handigste route en waar ik dan moet opstappen. Je kunt gewoon betalen, drie dollar, gelukkig geen gedoe met een OV kaart. De reis verloopt bijzonder voorspoedig.
‘Downtown Guelph’, zoals ze hier het centrum noemen, is niet groot en erg overzichtelijk. Je loopt er in een kwartiertje helemaal doorheen. Het is een centrum zoals je dat in Nederland in een gemeente, zoals Steenbergen of Zevenbergen, met zo’n 20.000 inwoners wel ziet. Naast een grote karakteristieke kerk is er wat horeca, een aantal speciaalzaken en een klein overdekt winkelcentrum met wat kleine winkels, geen ketens. In dat winkelcentrum is ook de ingang naar de ijshockeyhal.
Na een korte wandeling, vanaf het station, arriveer ik bij de Dutch Toko. Al lopend door de vrij grote winkel moet ik mijn beeld van wat typisch Nederlands is drastisch bijstellen. Natuurlijk, drop, stroopwafels, kaas, peperkoek (ook wel ontbijtkoek genoemd buiten Brabant), Delfts blauw, (houten) tulpen, dat wist ik wel. Ganzenbord, hagelslag, Douwe Egberts, frikandel, rolmops en Andre Rieu, dat kon ik ook wel bedenken. Maar verrassend vond ik: macaronimix en allerlei andere mixen van Honig, washandjes, gourmetstel, theemuts, krentenbollen, beschuit, mosterd, Maggi en Conimex. Ook vind ik hier de tot nu toe door mij gemiste merken Persil en Hak. ©