De vrienden van Apple

Ik ben er van overtuigd dat het Apple store concept wereldwijd hetzelfde is en niet typisch Canadees. Toch wil ik jullie deze ‘amazing experience’, zoals ze dat hier noemen, niet onthouden. Het beeldscherm van de telefoon van J. is stuk. Via internet heeft hij een Apple store gevonden, waar je op reparatie kan wachten, en heeft een afspraak gemaakt. De store is in de Conestoga shopping mall in Waterloo. Een kilometer of tien ten westen van Guelph liggen de aaneengegroeide steden Kitchener, Waterloo en Cambridge. Kitchener en Waterloo worden vaak in één adem genoemd. Waterloo is de kleinste van de drie steden en heeft 100.000 inwoners De eerste inwoners hier waren de mennonieten.
Als we binnenkomen in de grote Apple store blijkt dat je je moet melden bij een erg jonge man met een iPad achterin de zaak. Deze jongeman vraagt wie wij zijn, checkt de iPad en zegt ‘You’re a little bit early’. We zijn inderdaad tien minuten te vroeg. We mogen toch gaan zitten aan één van de wel tien hoge robuuste houten trendy tafels, die in twee rijen staan opgesteld. De producten staan alleen aan de zijkanten van zaak uitgestald. Rond de tafels staan aan ieder kant twee barkrukken. We gaan zitten. Aan de andere kant van de tafel zitten al klanten, die geholpen worden door een medewerker in een blauw Apple T-shirt. Het is druk. Aan alle tafels zitten klanten met medewerkers. Uit het niets staat er plotseling naast ons ook zo’n medewerker in een blauw T-shirt met een iPad. Hij checkt de telefoon en neemt alle gegevens over in de iPad. J. zet zijn handtekening voor reparatie. Ook digitaal natuurlijk. En met de mededeling dat we hem over twee tot drie uur kunnen komen ophalen laten we de telefoon achter.
We slenteren door de mall. Het is uitverkoop bij Hudsons Bay. We doen boodschappen bij Zehrs en eten een ijsje.
Als we een paar uur later terugkomen is het iets minder druk bij Apple. We melden ons bij nu een erg jonge dame met iPad achterin de zaak. We mogen gaan zitten. Vrij snel komt vanuit een zijdeur een medewerker met de telefoon op ons af. ‘You’er J.? vraagt hij. Ik vermoed dat de jongedame via de iPad heeft doorgeven dat we er zijn en waar we zitten. Alles wordt weer aan tafel geregeld en op de iPad komt een handtekening voor ontvangst. Betaling, met creditcard natuurlijk, volgt net zoals in een restaurant ook aan tafel. De rekening wordt verstuurd via e-mail, waarvan ze, zonder dat we het verteld hebben, het adres weten. Apple weet alles.
Als J. dan nog een screenprotector wil zegt de medewerker: ‘I will ask one of my friends to help you with that.’ Ook dat gaat waarschijnlijk via de IPad. Ik zie nu dat alle medewerkers een oortje in hebben. De ene medewerker verdwijnt door de zijdeur en even later komt er een andere vanaf de overkant van de zaak die ons verder helpt.
Je krijgt het gevaarlijke gevoel dat je er bij wilt horen, bij deze trendy Coca Cola familie. ©