Afgelopen donderdag was het een dag redelijk weer. Droog en rond de tien graden. Een prima dag om op de fiets naar aquafit te gaan. Sinds vorig jaar juni ben ik niet meer geweest. Het zwembad, Centennial Pool, hoort bij een school en is tijdens de vakantiemaanden in de zomer gesloten. In oktober was ik hier maar ruim een week en hadden we bezoek. Daarnaast waren we ook nog een paar dagen naar Muskoka. Vanaf november was het winter, lag er sneeuw en was het glad op de paden in het park waardoor ik naar het zwembad fiets. Over de weg fietsen vind ik te gevaarlijk.
Wat een gevoel van vrijheid. Weer zelfstandig op pad met een actieradius groter dan die van een lange wandeling.
De andere dames, waaronder een enkele bekende van vorig jaar, waren blij dat ik er was. De groep is erg klein geworden. We waren maar met zes. De angst bestaat dat de aquafit wordt gestopt als dat zo blijft.
De juf was nieuw voor mij. Ik weet niet of het aan haar lag. Of aan mijn zwemconditie. Ik zwem, als ik in Nederland ben, sinds vorige zomer iedere week een uur baantjes. Maar ik vond de driekwartier aquafit met oudere dames toch wel erg saai. Volgende keer, het lijkt er op dat het dinsdag weer redelijk weer is, ga ik, sorry zwemvriendinnen, een uur later. Op dat tijdstip kan ik een uur baantjes trekken. ©