Categorie: Vakantie

Kerwe

Van Faak am See naar Hessheim.

Het contrast kan niet groter. Van het zonnige Venetië naar donder en bliksem en heel veel regen in Faak am See, Karinthië, Oostenrijk. Tijdens een wandeling tussen de buien door, op het hoogste punt van de Villacher Alpenstrasse, nu niet alleen koeien, zoals in Zwitserland, maar ook paarden in de mist op de alpenweides. Op weg terug naar het hotel wordt het eindelijk droog en kunnen we een kijkje nemen bij een wedstrijd skischansspringen voor de plaatselijke jeugd van Villach op een soort van borstelbaan.

Lees verder “Kerwe”

Trouwlocatie

Treviso en Venetië.

Na de bergen van Como, de heuvels van Lombardije nu het Nederlands aandoende vlakke land van Treviso. Villa Lupis is een grote villa van drie verdiepingen in die typisch Italiaanse okerkleur met heel veel relatief kleine raampjes en een bogengalerij met hier en daar een muurschildering. Het wordt veel gebruikt als trouwlocatie. Alles is romantisch. De tuin met doorkijkjes, fonteinen, beelden, gedecoreerde betonnen bakken met fleurige eenjarige en overal zitjes met een ijzeren tafeltje en stoeltjes. ’s Avonds worden rond het terras waar we eten honderden in de bomen gehangen theelichtjes in lantaarntjes aangestoken. Het hotel en de kamer zijn klassiek ingericht. Onze kamer ligt op de derde verdieping onder de balken. De gordijnen en de bekleding van de stoelen hebben een bloemmotief. Minpunt: het sanitair is wat gedateerd, het lekt en er komt zelden warm water uit de kraan. Maar het is warm weer, dus een kniesoor die daar op let.

Lees verder “Trouwlocatie”

Francesca

Gardameer in Lombardije.

Cascina Girolda in Peschiera aan het Gardameer is alles wat je van een Bed & Breakfast in Italië verwacht. De B&B is gevestigd op het platte land in een oude boerderij, die behoort bij de wijngaard Ottella, waar Lugana wijn wordt geproduceerd. We hebben een grote kamer op de begane grond met een opslaande deur naar de tuin. De kamer heeft een plavuizen vloer, dikke muren, een balkenplafond, een grote open haard en is rustiek ingericht. Een ijzeren poort geeft toegang tot de tuin. Deze tuin, met uitzicht op een meertje, staat vol met rozen, olijfbomen, cipressen en citroenboompjes in terracotta potten en heeft een haag van rode, roze en witte oleander. De sfeervolle ontbijtkamer heeft een terras met overkapping, dat van de zon is afgeschermd door witte linnen gordijnen. Iedere ochtend komt Francesca, de eigenaar, vanuit Verona om een heerlijk ontbijt te serveren met veel ‘home made’ gebak. Er is slechts één minpuntje. Als je buiten zit hoor je continu de dichtbij gelegen snelweg. Maar met een beetje fantasie is dat het geluid van een waterval.

Lees verder “Francesca”

Billen knijpen

Comomeer.

Het is een helse tocht over erg smalle wegen met ontelbare haarspeldbochten en vol met luid toeterend inhalende Italianen. We rijden vanuit het Meer van Lugano de bergen in naar ons hotel in the middle of nowhere, de Alta Valle Intelvi. De Gotthardpas was een eitje vergeleken bij deze tocht. Het is voortdurend billenknijpen voor mij. De volgende dag gaan we aan de andere kant de bergen weer af voor een dagtrip naar het Comomeer. Een iets minder op de zenuwen werkende tocht, maar toch nog steeds spannend voor mij met mijn hoogtevrees. Helemaal beneden wanen we ons ons aan de boulevard van Scheveningen op een zonnige zondag. Geen parkeerplek te vinden. Filerijden op een smalle weg langs het meer met veel tunnels.

Lees verder “Billen knijpen”

Europese pareltjes

Van Heidelberg naar Mürren

Van de wereld van de ridders en jonkvrouwen in Schloss Heidelberg naar die van Heidi en Peter. Schloss Heidelberg is een immense ruïne waarvan de oudste onderdelen stammen vanuit 1214. In de loop der jaren is er veel bijgebouwd, verwoest en soms weer opgebouwd. Je ziet in gedachten de jonkvrouw vanuit haar torentje kijken naar de ridderspelen op het plein.
Heidi en Peter zijn dichtbij tijdens een natte wandeling over de felgroene alpenweides in de nabijheid van Mürren in het Berner Oberland in Zwitserland.

Lees verder “Europese pareltjes”

Weer eens iets anders

Op vakantie in Europa.

Na heel veel natuur tijdens vakanties in Canada en natuurlijk ook tijdens onze prachtige reis door Patagonië, verheug ik me erg op onze komende vakantie in Europa.
We reizen via Heidelberg en Zwitserland naar drie verschillende locaties in Noord-Oost-Italië. De terugweg zal via Oostenrijk gaan. Overal blijven we een paar dagen. Gewoon met de auto, dat is fijn na al dat vliegen.
Ook nu gaan we natuurlijk op zoek naar natuur. Het grote verschil met de vakanties van afgelopen jaren op het Amerikaanse continent is dat we deze vakantie ook kunnen genieten van eeuwenoude cultuur.©

Buenos Aires (3)

Afscheid.

21 januari zijn we ’s avonds laat terug in Buenos Aires, waar we nog één dag hebben. We bezoeken het beroemde, nu rustige, café Tortoni. Waar je normaal gesproken voor in de rij moet staan om binnen te komen. Café Tortoni is/was een populair café onder kunstenaars. Het dateert vanuit 1858 en hangt/staat vol kunst. Het lijkt wel een museum. Verder winkelen we wat in de beroemde winkelstraat, Calle Florida, met zijn vele ‘antieke’ passages. Om de meter staat er aan de Florida iemand ‘camio, camio, camiooooo’ (geld wisselen) te roepen. Het zijn mensen van allerlei pluimage, man/vrouw, oud/jong, sportief/netjes gekleed. Het zal de moeite wel lonen.
Tot slot die middag een rondleiding in het Teatro Colon. Een prachtig theater vanuit begin 1900, de rijke periode voor Argentinië. De akoestiek wordt als één van de beste ter wereld beschouwd.

Lees verder “Buenos Aires (3)”

Ushuaia

Het einde van de wereld.

Op 19 januari vliegen we in anderhalf uur vanuit El Calafate naar Ushuaia op Vuurland. Die middag bezoeken we met een lokale gids Parque Nacional Tierra del Fuego. We zien hier, vanuit het park, de Andes weer. Die hier niet, zoals in Bariloche en El Calafate, van noord naar zuid loopt, maar van west naar oost. Tijdens de wandeling ontmoeten we een Magellaan gans familie. De gids vertelt met veel respect over de oorspronkelijk bevolking van Vuurland: de Yamana. Deze mensen leefden hier vrijwel naakt. Terwijl de gemiddelde temperatuur in de zomer tien graden is. Een groot deel van de tijd brachten ze door in kano’s op zee. Omdat het in die tijd erg veel werk was om vuur te maken, namen ze zelfs hun vuren mee in de kano. Aan deze vuren op zee dankt Vuurland zijn naam. Toen de Spaanse ontdekkingsreiziger, Magellaan, in 1520, in de mist de talloze vuren zag, noemde hij het eiland Vuurland.

Lees verder “Ushuaia”

Chili

Geldzaken.

Op 16 januari begint de dag weer vroeg. We vertrekken om zes uur, om op tijd aan de grens met Chili te zijn, zodat de wachttijden niet al te lang zullen zijn. Om een uur of tien arriveren we ergens in de middle of nowhere aan de grensovergang van Argentinië naar Chili, vlak bij het park Torres del Paine. De chauffeurs gaan eerst de bus uit om hun paspoorten te laten controleren door de Argentijnse douaniers. Dan mogen wij onder begeleiding van de chauffeurs het kantoor in om onze paspoorten te laten zien. We krijgen een stempel en mogen Argentinië uit. Dan, na een korte rit in niemandsland, gaan aan de Chileense grens weer eerst de chauffeurs de bus uit voor de paspoortcontrole. Dan mogen wij met tassen en koffers. Onze paspoorten worden gecontroleerd. We krijgen een klein briefje met een verblijfsvergunning, dat we weer moeten inleveren als we het land verlaten. Dan op naar de scanner waar de bagage wordt gecontroleerd. Daar moeten we ook een vooraf in de bus al ingevuld formulier inleveren waarop we verklaren geen fruit, groenten, vlees en melkproducten meenemen. Als alles is gecheckt mogen we Chili in.

Lees verder “Chili”

El Chaltén en El Calafate

Een ‘normale’ vakantie?

Op 12 januari arriveren we, via El Calafate, in het kleine bergtoeristendorp: El Chaltén. We vlogen anderhalf uur en reden drie uur met een bus over en door een intrigerend soort maanlandschap van zand met gele graspollen en hier en daar een droge grijze plant. Zelfs langs de rivier groeit niets. Tijdens de reis zien we slechts een enkele estancia: een (schapen)boerderij. Uit het niets doemen, als we de eindbestemming naderen, de spitse toppen van de Andes met het Fitz Roy Massief op. Voor de Andes een helder blauw meer. Lake Argentino: een meer van meer dan honderd kilometer lang, gevuld met gletsjerwater. Hier leven flamingo’s en zwarthals zwanen. Het Fitz Roy Massief dankt zijn naam aan de kaartenmaker die begin achttienhonderd met Darwin op de Beagle de wereld rondvaarde. Het gebergte hier is ‘jong’, daarom zijn de toppen zo spits. Het is onvoorstelbaar dat de Fitz Roy wordt beklommen door mensen.

Lees verder “El Chaltén en El Calafate”