We’re Going Home

Afscheid nemen van Guelph.

Een voordeel van veel vliegen is dat ik regelmatig in de gelegenheid ben om vrij nieuwe films te zien. De afgelopen vlucht naar Toronto zag ik Nîpawistamâsowin, of wel We Will Stand Up. Een docufilm over racisme binnen de Canadese rechtspraak. En de film Blinded by the Light over een Pakistaanse puber in de jaren tachtig in Groot Brittannië, die geïnspireerd door de liedjes van Bruce Springsteen schrijver wil worden. Een tranentrekker. Terugkijkend lijk ik vaak te kiezen voor muziekfilms. Zo zag ik recent bijvoorbeeld: Rocketman, Bohemian Rhapsody, La La Land en A Star is Born. En dat terwijl ik echt niet zo’n muziekkenner ben. Muziek is niet bepaald mijn specialiteit bij pubquizes. Maar misschien herinner ik me speciaal deze films, omdat ze indruk maakten.

Lees verder “We’re Going Home”

Gasten (3)

Een evaluatie.

Afgelopen zaterdag reisden we voor de voorlaatste keer terug vanuit Guelph naar Nederland. In december gaan we nog één keer voor een korte periode terug. De kans dat we daar nog een keer gasten krijgen is nihil. Dus wat dat betreft kan ik wel vast de balans opmaken.
Wij zijn super enthousiast over onze woonomgeving in Canada. En beleven bijna ieder weekend daar wel een ‘avontuur’. Wij vinden zo ongeveer alles leuk of interessant. Stad en platteland, druk en rustig, cultuur en natuur, (redelijk) sportief bezig zijn en de meer luie toerist uit hangen, naar een sportwedstrijd en naar de kroeg, naar het filmhuis en Netflixen, met de bus naar de stad en met Über terug. Naast dat alles ga ik ook nog graag naar een museum.

Lees verder “Gasten (3)”

Remembrance Day

Met vertraging weer in Guelph aangekomen.

Gisteren zijn we op Remembrance Day aangekomen in Guelph. Op 11 van 11 in 1918 eindigde om 11 uur de Eerste Wereld Oorlog. Remenbrance Day is de dag dat de Canadezen de meer dan honderdduizend soldaten eren, die stierven in de beide Wereld Oorlogen en andere gewapende conflicten. Er worden jaarlijks op deze datum door heel Canada herdenkingsdiensten gehouden. En veel mensen, ook in het vliegtuig, dragen een kunststof klaproosje, poppy, op hun rever.

Lees verder “Remembrance Day”

Het is weer stil in huis

Onze gasten zijn vertrokken.

Onze gasten zijn na anderhalve week weer vertrokken. Met als gevolg geen vrolijk gebabbel meer achterin de auto of op achtergrond als ik aan het werk ben in de studeerkamer. ’s Avonds geen opgewonden verslag meer van hun avonturen die dag. Niet meer duizend vragen beantwoorden.
Onze gasten gingen op ons advies zelf op onderzoek uit naar het ‘echte’ Canadese leven in ons winkelcentrumpje, gingen met de bus naar Downtown en liepen door het park naar Stone Road Mall. De uitstapjes werden wisselend ervaren.
Wij hebben voor gasten een soort van vast programmaatje met tripjes per auto. Naast ons uitje van de eerste zondag naar Aberfoyle en de Royal Botanical Gardens, namen we onze gasten deze keer mee naar:

Lees verder “Het is weer stil in huis”

Can you take me with you?

Van Nederland naar Canada.

Ik heb voor de vlucht naar Canada mijn felrode hoody aangetrokken. Op de voorkant staat met grote witte letters CANADA. Het is volgens Hudson’s Bay, waar ik hem kocht, een onderdeel van de officiële kleding voor de Canadese Olympische ploeg. In de rij voor de security wordt ik aangesproken door een vriendelijke donkere man van middelbare leeftijd. ‘Aaaah Canada, can you take me with you? I don’t want to go back to the States. Everyone wants to go to Canada these days.’ Hij vertelt me dat hij één keer in Canada is geweest, in Sault Ste. Marie. Ik kan nog net antwoorden dat ik ook een keer in The Soo ben geweest. Dan gaan we uit elkaar. Ieder naar een andere band om onze handbagage te laten controleren. ©

Kerwe

Van Faak am See naar Hessheim.

Het contrast kan niet groter. Van het zonnige Venetië naar donder en bliksem en heel veel regen in Faak am See, Karinthië, Oostenrijk. Tijdens een wandeling tussen de buien door, op het hoogste punt van de Villacher Alpenstrasse, nu niet alleen koeien, zoals in Zwitserland, maar ook paarden in de mist op de alpenweides. Op weg terug naar het hotel wordt het eindelijk droog en kunnen we een kijkje nemen bij een wedstrijd skischansspringen voor de plaatselijke jeugd van Villach op een soort van borstelbaan.

Lees verder “Kerwe”

Trouwlocatie

Treviso en Venetië.

Na de bergen van Como, de heuvels van Lombardije nu het Nederlands aandoende vlakke land van Treviso. Villa Lupis is een grote villa van drie verdiepingen in die typisch Italiaanse okerkleur met heel veel relatief kleine raampjes en een bogengalerij met hier en daar een muurschildering. Het wordt veel gebruikt als trouwlocatie. Alles is romantisch. De tuin met doorkijkjes, fonteinen, beelden, gedecoreerde betonnen bakken met fleurige eenjarige en overal zitjes met een ijzeren tafeltje en stoeltjes. ’s Avonds worden rond het terras waar we eten honderden in de bomen gehangen theelichtjes in lantaarntjes aangestoken. Het hotel en de kamer zijn klassiek ingericht. Onze kamer ligt op de derde verdieping onder de balken. De gordijnen en de bekleding van de stoelen hebben een bloemmotief. Minpunt: het sanitair is wat gedateerd, het lekt en er komt zelden warm water uit de kraan. Maar het is warm weer, dus een kniesoor die daar op let.

Lees verder “Trouwlocatie”

Francesca

Gardameer in Lombardije.

Cascina Girolda in Peschiera aan het Gardameer is alles wat je van een Bed & Breakfast in Italië verwacht. De B&B is gevestigd op het platte land in een oude boerderij, die behoort bij de wijngaard Ottella, waar Lugana wijn wordt geproduceerd. We hebben een grote kamer op de begane grond met een opslaande deur naar de tuin. De kamer heeft een plavuizen vloer, dikke muren, een balkenplafond, een grote open haard en is rustiek ingericht. Een ijzeren poort geeft toegang tot de tuin. Deze tuin, met uitzicht op een meertje, staat vol met rozen, olijfbomen, cipressen en citroenboompjes in terracotta potten en heeft een haag van rode, roze en witte oleander. De sfeervolle ontbijtkamer heeft een terras met overkapping, dat van de zon is afgeschermd door witte linnen gordijnen. Iedere ochtend komt Francesca, de eigenaar, vanuit Verona om een heerlijk ontbijt te serveren met veel ‘home made’ gebak. Er is slechts één minpuntje. Als je buiten zit hoor je continu de dichtbij gelegen snelweg. Maar met een beetje fantasie is dat het geluid van een waterval.

Lees verder “Francesca”

Billen knijpen

Comomeer.

Het is een helse tocht over erg smalle wegen met ontelbare haarspeldbochten en vol met luid toeterend inhalende Italianen. We rijden vanuit het Meer van Lugano de bergen in naar ons hotel in the middle of nowhere, de Alta Valle Intelvi. De Gotthardpas was een eitje vergeleken bij deze tocht. Het is voortdurend billenknijpen voor mij. De volgende dag gaan we aan de andere kant de bergen weer af voor een dagtrip naar het Comomeer. Een iets minder op de zenuwen werkende tocht, maar toch nog steeds spannend voor mij met mijn hoogtevrees. Helemaal beneden wanen we ons ons aan de boulevard van Scheveningen op een zonnige zondag. Geen parkeerplek te vinden. Filerijden op een smalle weg langs het meer met veel tunnels.

Lees verder “Billen knijpen”

Europese pareltjes

Van Heidelberg naar Mürren

Van de wereld van de ridders en jonkvrouwen in Schloss Heidelberg naar die van Heidi en Peter. Schloss Heidelberg is een immense ruïne waarvan de oudste onderdelen stammen vanuit 1214. In de loop der jaren is er veel bijgebouwd, verwoest en soms weer opgebouwd. Je ziet in gedachten de jonkvrouw vanuit haar torentje kijken naar de ridderspelen op het plein.
Heidi en Peter zijn dichtbij tijdens een natte wandeling over de felgroene alpenweides in de nabijheid van Mürren in het Berner Oberland in Zwitserland.

Lees verder “Europese pareltjes”