Gisteren zijn we, voor mijn derde keer dit jaar, aangekomen in Guelph. Ik heb nooit last van een jetlag, maar voel me wel altijd wat ontheemd de eerste dag, dagen. Dan moet ik m’n draai vinden. Eerst koffers uitpakken, dat gaat steeds sneller. De koffers worden steeds leger. Wij blijken, net als veel mensen denk ik, genoeg kleding te hebben om alles in twee te delen en dan nog op beide plaatsen genoeg te hebben.
Dan de kasten herschikken, die worden steeds voller.
Weer opstarten met sporten onder leiding van Marloes van Optima Vita. Ik heb dertig jaar sportschool ervaring en kan toch niet meer aan dan de workouts voor beginners, ik begrijp er niets van.
Een beetje buiten zitten. Het is eind mei en het is mooi weer. Een eekhoorntje bouwt een nest in de boom boven het terras.
Wat research doen naar wat ik de komende tijd hier wil en kan doen. Ik moet natuurlijk ook nu weer inspiratie opdoen voor mijn blog.
Dan moet ik van mezelf ook nog even de deur uit. Ik besluit tot een korte wandeling door het bos en dan op de terug weg meteen even langs de buurtsuper.
Aan het eind van de straat loop ik het bos in. Daar staan wat mensen bij elkaar op het pad. Ze kijken naar een hertje van een paar dagen oud, dat z’n moeder kwijt is. Zo schattig, zo zielig. Gek eigenlijk die volgorde. De dierenambulance, maak ik op uit de gesprekken, is al gebeld. ©